Adios Argentina, Olá Brasil,
Door: Paul & Selvin
03 Februari 2014 | Argentinië, Puerto Iguazú
Ons laatste reisverhaal heeft even op zich laten wachten, maar hier is het dan eindelijk! Inmiddels zijn we alweer vier weken terug in ons koude kikkerlandje en alweer een klein beetje gewend aan het weer en het “normale” levensritme. We zijn ons vorige verslag geëindigd in Salta. In Salta zijn we zaterdag 21 december vertrokken naar onze laatste bestemming in Argentinië: Puerto Iguazu.
Na een lange busrit van zo’n 24 uur waren we blij toen we zondag 22 december eindelijk bij ons hotel net even buiten het plaatsje Puerto Iguazu aankwamen. Wat ons hier meteen opviel was het drukkend warme en vochtige klimaat. Gelukkig hadden we een hotel met een zwembad waar we (zeker na de lange busrit) dankbaar gebruik van hebben gemaakt.
De belangrijkste reden waarom we Puerto Iguazu wilden bezoeken is om de beroemde watervallen te bekijken. Deze watervallen vormen de natuurlijke grens tussen Brazilië en Argentinië. Omdat de watervallen op de grens van beide landen liggen, kun je het zowel vanaf de Argentijnse als van de Braziliaanse zijde bekijken.
Maandag 23 december hebben we een taxi gepakt naar de Argentijnse zijde van de watervallen. We hadden grote verwachtingen van de watervallen en het aangrenzende natuurgebied. Via een wandeling door een stuk prachtig tropisch regenwoud zijn we naar de watervallen gelopen. Daar aangekomen bleken onze verwachtingen geheel terecht. De watervallen zijn echt spectaculair om te zien én om te horen. Via de wandelpaden door het regenwoud zijn we naar de meest spectaculaire waterval gelopen: la garganta del diablo vrij vertaald: duivelskeel. In de gigantische nevel boven deze waterval was continue een regenboog te zien. Ondertussen zagen we bootjes met toeristen die onderdoor de watervallen vaarden!
Terugkomen in ons hotel besloten we de bus naar het centrum te nemen. Daar aangekomen hebben we het plaatsje Puerto Iguazu verkend. Na een leuke wandeling door het stadje hebben we de avond afgesloten in een restaurant met een mooi uitzicht op het drielandenpunt tussen Argentinië, Brazilië en Paraguay.
Dinsdag 24 december zat alles niet helemaal mee. Beter gezegd; alles zat tegen. Nadat we eerder de Argentijnse zijde van de watervallen hadden bezocht wilden we deze dag de Braziliaanse kant bezoeken. Na heel veel gehannes met niet rijdende bussen, verkeerde reisinformatie, een kapotte locker en gedoe met onze paspoorten zijn we deze dag niet verder gekomen dan de grenspost met Brazilië. Om toch nog wat van de kerstavond te maken zijn we ’s avonds gezellig uit eten geweest in het stadje.
Woensdag 25 december hebben we nog een poging ondernomen om de Braziliaanse zijde van de watervallen te bekijken. Deze keer goed voorbereid op alles wat er maar mis kan gaan… Omdat het eerste kerstdag was bleken er deze dag geen lijnbussen te rijden. We hebben hierdoor een taxi genomen. Gelukkig bleek alle moeite niet voor niks te zijn geweest. Als eerste bleek dat onze pinpas “plotsklaps” weer werkte. Daarnaast bleek de ervaring van de watervallen vanaf de Braziliaanse zijde een groter spektakel dan de Argentijnse zijde. Om het feest compleet te maken zijn we in een bootje gestapt waarmee we onder de watervallen door hebben gevaren. Na deze machtige ervaring zijn we hierna op tijd terug naar ons hotel gegaan. In het hotel hebben we leuk gebeld met familie. Hierna hebben we ons opgedoft voor het kerstdiner en tevens onze laatste avond in Argentinië. We hebben kerst gevierd met een lekker flesje bubbels en een (voorlopig?) laatste Argentijnse steak.
Donderdag 26 december zijn op tijd vertrokken uit ons hotel naar het vliegveld Foz do Iguazu (Brazilië) voor een binnenlandse vlucht naar Rio de Janeiro. Aangezien we erg vroeg op het vliegveld waren, besloot Selvin haar nu weer werkende pinpas weer eens te gaan gebruiken… Nu bleek haar pasje om een andere reden niet te werken… We weten niet of het aan de tropische hitte of wellicht aan de korte nacht lag, maar Selvin was haar pincode vergeten. Enfin Paul was gelukkig nog wel helder van geest en kon zijn 4-cijferige code gewoon opdreunen;).
Na een korte vlucht zijn we veilig geland in Rio de Janeiro. Bij aankomst hebben we een veilige(!!) taxi geregeld en zijn we naar ons verblijf gereden. Eenmaal aangekomen, bleek het verblijf erg leuk. We hadden een kamer gehuurd in een appartement bij een local. Laura (de eigenaresse van het appartement) vertelde ons meteen alle do’s en don’ts voor Rio. Erg handig als je tips van een local krijgt. De rest van de middag en avond hebben we wat rondgehangen in Santa Teresa (de wijk waar ons appartement stond).
Vrijdag 27 december zijn we naar de Sugarloaf (suikerbroodberg) geweest. Het was erg mooi om dit icoon te bekijken. Het uitzicht over de stad vanaf dit punt is fantastisch. Daarnaast is de rit met de kabelbaan omhoog erg leuk. Op de hoogste berg hebben we kennis gemaakt met de kleine aapjes waarvan er, zoals later blijkt, veel van voorkomen in de stad.
Met wat tips van Laura zijn we ’s avonds naar de beroemde sambaclub Rio Scenarium geweest. Het is één van de meest bekende clubs van de stad en we hebben er een hele leuke sambaband gezien.
Zaterdag 28 december hebben we een dagje aan het strand van de Copacabana gelegen. ’s Avonds zijn we naar een klein pittoresk pleintje gelopen waar we wat hebben rondgehangen, een paar caipirinha’s hebben gedronken en een pizza hebben gegeten.
Inmiddels hadden we ook kennisgemaakt met George, een andere gast die na ons was aangekomen en ook verbleef in het appartement van Laura. George is een Engelse muzikant. We konden het goed vinden en hebben samen met George veel ondernomen in de stad.
Zondag 29 december zijn we de Corcovado berg opgegaan om het Christusbeeld van dichtbij te bekijken. Het Christusbeeld is een bijzonder mooi icoon van de stad. Alleen door de drukte op het plateau rondom het beeld verging toch een deel van de iconische waarde van de plek. Iedereen neemt de pose in de bekende met de armen gespreide houding. Erg origineel natuurlijk..maarja..het hoort erbij. Niettemin hadden we dit toch niet willen missen.
’s Avonds hebben we met George gechilld in het appartement, gekletst over muziek en geluisterd naar het gepingel van George op zijn zojuist aangeschafte samba gitaartje.
Maandag 30 december hebben we samen met George een zogenaamde Free Walking tour door het centrum en de wijk Santa Teresa gedaan. Omdat Rio niet de meest veilige stad is om alleen te verkennen is dit een prima manier om veilig rond te lopen en tegelijk iets te leren van de stad. De tours worden vaak begeleid door studenten of mensen die je iets over de stad en de geschiedenis kunnen vertellen. Na de rondwandeling besluit je of je het nuttig vond en of je er een fooi aan besteedt voor de tourguide. Tijdens de tour kwamen we onder anderen bij een bijzondere trap terecht waar de kunstenaar Selarón zijn levenswerk van heeft gemaakt. De lange trap is van onder tot boven volledig betegeld met allerlei soorten tegeltjes. Van Delfstblauw tot Arabische motieven, manneke pis, cartoons, etc. De meest in het oog springende tegeltjes waren toch de karikatuurafbeeldingen van zwangere vrouwen. Meneer Selarón heeft ook regelmatig zelfportretten gemaakt waarin hij zelf zwanger voorgesteld is. Niemand wist te vertellen waar hij deze obsessie precies aan over heeft gehouden. Helaas is de beste man vorig jaar dood aangetroffen vlakbij zijn huis dat naast zijn levenswerk staat… Navragen zal dus ook niet meer lukken.
Dinsdag 31 december hebben we overdag niet al te veel ondernomen behalve dat we Havaianas slippers gehamsterd hebben. Onze energie wilden we uiteraard bewaren voor de rest van de nog lange durende dag (en nacht!).
Oud en nieuw is samen met carnaval de belangrijkste gebeurtenis in Rio. We hadden ons eerder deze week al voorbereid door een witte outfit en een metro ticket naar Copacabana aan te schaffen.
Vroeg in de avond zijn we vertrokken naar Copacabana om daar de jaarwisseling te gaan vieren. Na eerst wat heen en weer te hebben gelopen op de boulevard hebben we een plekje op strand gezocht en zijn daar lekker gaan zitten in afwachting op wat zou komen. We hadden gezorgd voor wat drank maar dit bleek achteraf niet nodig omdat het stikt van de strandverkopers die van alles verkopen. De sfeer op en rondom het strand was erg goed en het duurde dan ook niet lang voordat we de geweldige vuurwerkshow konden aanschouwen. De vuurwerkshow is spectaculair en hier de
overtreffende trap van! Na de vuurwerkshow die 20 minuten duurt, hebben we maar meteen, voor het eerst in ons leven, een nieuwjaarsduik genomen. En dat nog wel in de Atlantische oceaan! Na nog enkele uurtjes feesten zijn we moe maar voldaan teruggegaan naar ons appartement.
Woensdag 1 januari hebben we uitgeslapen en zijn we ’s middags naar het andere stadsstrand van Rio geweest: Ipanema. Een heerlijk begin van het nieuwe jaar!
Donderdag 2 januari hebben we onze tassen ingepakt en hebben we nog gezellig rondgeslenterd in de buurt van ons appartement. Onze vlucht naar Nederland was pas laat in de avond waardoor we nog een hele dag hadden om langzaam afscheid te nemen van Rio.
Vrijdag 3 januari zijn we veilig geland op Nederlandse bodem.
Ook in cijfertjes hebben we heel wat afgereisd:
Vliegen: 22.206 kilometer
Bus: 8.171 kilometer
Fietsen: circa 150 kilometer
Lopen: te veel om op te noemen.
Daarnaast hebben we nog de nodige kilometers afgelegd met metro’s, jeeps, bootjes, taxi’s, treinen, stadsbussen, auto’s, toeristenbusjes, paarden en de motor.
We hopen dat we jullie door het bijhouden van dit verslag een stukje mee hebben kunnen nemen in onze belevenissen. Wij kijken al met al terug op een geweldig tijd. Het was voor ons een hele bijzondere ervaring.
Ciao, ciao!
Na een lange busrit van zo’n 24 uur waren we blij toen we zondag 22 december eindelijk bij ons hotel net even buiten het plaatsje Puerto Iguazu aankwamen. Wat ons hier meteen opviel was het drukkend warme en vochtige klimaat. Gelukkig hadden we een hotel met een zwembad waar we (zeker na de lange busrit) dankbaar gebruik van hebben gemaakt.
De belangrijkste reden waarom we Puerto Iguazu wilden bezoeken is om de beroemde watervallen te bekijken. Deze watervallen vormen de natuurlijke grens tussen Brazilië en Argentinië. Omdat de watervallen op de grens van beide landen liggen, kun je het zowel vanaf de Argentijnse als van de Braziliaanse zijde bekijken.
Maandag 23 december hebben we een taxi gepakt naar de Argentijnse zijde van de watervallen. We hadden grote verwachtingen van de watervallen en het aangrenzende natuurgebied. Via een wandeling door een stuk prachtig tropisch regenwoud zijn we naar de watervallen gelopen. Daar aangekomen bleken onze verwachtingen geheel terecht. De watervallen zijn echt spectaculair om te zien én om te horen. Via de wandelpaden door het regenwoud zijn we naar de meest spectaculaire waterval gelopen: la garganta del diablo vrij vertaald: duivelskeel. In de gigantische nevel boven deze waterval was continue een regenboog te zien. Ondertussen zagen we bootjes met toeristen die onderdoor de watervallen vaarden!
Terugkomen in ons hotel besloten we de bus naar het centrum te nemen. Daar aangekomen hebben we het plaatsje Puerto Iguazu verkend. Na een leuke wandeling door het stadje hebben we de avond afgesloten in een restaurant met een mooi uitzicht op het drielandenpunt tussen Argentinië, Brazilië en Paraguay.
Dinsdag 24 december zat alles niet helemaal mee. Beter gezegd; alles zat tegen. Nadat we eerder de Argentijnse zijde van de watervallen hadden bezocht wilden we deze dag de Braziliaanse kant bezoeken. Na heel veel gehannes met niet rijdende bussen, verkeerde reisinformatie, een kapotte locker en gedoe met onze paspoorten zijn we deze dag niet verder gekomen dan de grenspost met Brazilië. Om toch nog wat van de kerstavond te maken zijn we ’s avonds gezellig uit eten geweest in het stadje.
Woensdag 25 december hebben we nog een poging ondernomen om de Braziliaanse zijde van de watervallen te bekijken. Deze keer goed voorbereid op alles wat er maar mis kan gaan… Omdat het eerste kerstdag was bleken er deze dag geen lijnbussen te rijden. We hebben hierdoor een taxi genomen. Gelukkig bleek alle moeite niet voor niks te zijn geweest. Als eerste bleek dat onze pinpas “plotsklaps” weer werkte. Daarnaast bleek de ervaring van de watervallen vanaf de Braziliaanse zijde een groter spektakel dan de Argentijnse zijde. Om het feest compleet te maken zijn we in een bootje gestapt waarmee we onder de watervallen door hebben gevaren. Na deze machtige ervaring zijn we hierna op tijd terug naar ons hotel gegaan. In het hotel hebben we leuk gebeld met familie. Hierna hebben we ons opgedoft voor het kerstdiner en tevens onze laatste avond in Argentinië. We hebben kerst gevierd met een lekker flesje bubbels en een (voorlopig?) laatste Argentijnse steak.
Donderdag 26 december zijn op tijd vertrokken uit ons hotel naar het vliegveld Foz do Iguazu (Brazilië) voor een binnenlandse vlucht naar Rio de Janeiro. Aangezien we erg vroeg op het vliegveld waren, besloot Selvin haar nu weer werkende pinpas weer eens te gaan gebruiken… Nu bleek haar pasje om een andere reden niet te werken… We weten niet of het aan de tropische hitte of wellicht aan de korte nacht lag, maar Selvin was haar pincode vergeten. Enfin Paul was gelukkig nog wel helder van geest en kon zijn 4-cijferige code gewoon opdreunen;).
Na een korte vlucht zijn we veilig geland in Rio de Janeiro. Bij aankomst hebben we een veilige(!!) taxi geregeld en zijn we naar ons verblijf gereden. Eenmaal aangekomen, bleek het verblijf erg leuk. We hadden een kamer gehuurd in een appartement bij een local. Laura (de eigenaresse van het appartement) vertelde ons meteen alle do’s en don’ts voor Rio. Erg handig als je tips van een local krijgt. De rest van de middag en avond hebben we wat rondgehangen in Santa Teresa (de wijk waar ons appartement stond).
Vrijdag 27 december zijn we naar de Sugarloaf (suikerbroodberg) geweest. Het was erg mooi om dit icoon te bekijken. Het uitzicht over de stad vanaf dit punt is fantastisch. Daarnaast is de rit met de kabelbaan omhoog erg leuk. Op de hoogste berg hebben we kennis gemaakt met de kleine aapjes waarvan er, zoals later blijkt, veel van voorkomen in de stad.
Met wat tips van Laura zijn we ’s avonds naar de beroemde sambaclub Rio Scenarium geweest. Het is één van de meest bekende clubs van de stad en we hebben er een hele leuke sambaband gezien.
Zaterdag 28 december hebben we een dagje aan het strand van de Copacabana gelegen. ’s Avonds zijn we naar een klein pittoresk pleintje gelopen waar we wat hebben rondgehangen, een paar caipirinha’s hebben gedronken en een pizza hebben gegeten.
Inmiddels hadden we ook kennisgemaakt met George, een andere gast die na ons was aangekomen en ook verbleef in het appartement van Laura. George is een Engelse muzikant. We konden het goed vinden en hebben samen met George veel ondernomen in de stad.
Zondag 29 december zijn we de Corcovado berg opgegaan om het Christusbeeld van dichtbij te bekijken. Het Christusbeeld is een bijzonder mooi icoon van de stad. Alleen door de drukte op het plateau rondom het beeld verging toch een deel van de iconische waarde van de plek. Iedereen neemt de pose in de bekende met de armen gespreide houding. Erg origineel natuurlijk..maarja..het hoort erbij. Niettemin hadden we dit toch niet willen missen.
’s Avonds hebben we met George gechilld in het appartement, gekletst over muziek en geluisterd naar het gepingel van George op zijn zojuist aangeschafte samba gitaartje.
Maandag 30 december hebben we samen met George een zogenaamde Free Walking tour door het centrum en de wijk Santa Teresa gedaan. Omdat Rio niet de meest veilige stad is om alleen te verkennen is dit een prima manier om veilig rond te lopen en tegelijk iets te leren van de stad. De tours worden vaak begeleid door studenten of mensen die je iets over de stad en de geschiedenis kunnen vertellen. Na de rondwandeling besluit je of je het nuttig vond en of je er een fooi aan besteedt voor de tourguide. Tijdens de tour kwamen we onder anderen bij een bijzondere trap terecht waar de kunstenaar Selarón zijn levenswerk van heeft gemaakt. De lange trap is van onder tot boven volledig betegeld met allerlei soorten tegeltjes. Van Delfstblauw tot Arabische motieven, manneke pis, cartoons, etc. De meest in het oog springende tegeltjes waren toch de karikatuurafbeeldingen van zwangere vrouwen. Meneer Selarón heeft ook regelmatig zelfportretten gemaakt waarin hij zelf zwanger voorgesteld is. Niemand wist te vertellen waar hij deze obsessie precies aan over heeft gehouden. Helaas is de beste man vorig jaar dood aangetroffen vlakbij zijn huis dat naast zijn levenswerk staat… Navragen zal dus ook niet meer lukken.
Dinsdag 31 december hebben we overdag niet al te veel ondernomen behalve dat we Havaianas slippers gehamsterd hebben. Onze energie wilden we uiteraard bewaren voor de rest van de nog lange durende dag (en nacht!).
Oud en nieuw is samen met carnaval de belangrijkste gebeurtenis in Rio. We hadden ons eerder deze week al voorbereid door een witte outfit en een metro ticket naar Copacabana aan te schaffen.
Vroeg in de avond zijn we vertrokken naar Copacabana om daar de jaarwisseling te gaan vieren. Na eerst wat heen en weer te hebben gelopen op de boulevard hebben we een plekje op strand gezocht en zijn daar lekker gaan zitten in afwachting op wat zou komen. We hadden gezorgd voor wat drank maar dit bleek achteraf niet nodig omdat het stikt van de strandverkopers die van alles verkopen. De sfeer op en rondom het strand was erg goed en het duurde dan ook niet lang voordat we de geweldige vuurwerkshow konden aanschouwen. De vuurwerkshow is spectaculair en hier de
overtreffende trap van! Na de vuurwerkshow die 20 minuten duurt, hebben we maar meteen, voor het eerst in ons leven, een nieuwjaarsduik genomen. En dat nog wel in de Atlantische oceaan! Na nog enkele uurtjes feesten zijn we moe maar voldaan teruggegaan naar ons appartement.
Woensdag 1 januari hebben we uitgeslapen en zijn we ’s middags naar het andere stadsstrand van Rio geweest: Ipanema. Een heerlijk begin van het nieuwe jaar!
Donderdag 2 januari hebben we onze tassen ingepakt en hebben we nog gezellig rondgeslenterd in de buurt van ons appartement. Onze vlucht naar Nederland was pas laat in de avond waardoor we nog een hele dag hadden om langzaam afscheid te nemen van Rio.
Vrijdag 3 januari zijn we veilig geland op Nederlandse bodem.
Ook in cijfertjes hebben we heel wat afgereisd:
Vliegen: 22.206 kilometer
Bus: 8.171 kilometer
Fietsen: circa 150 kilometer
Lopen: te veel om op te noemen.
Daarnaast hebben we nog de nodige kilometers afgelegd met metro’s, jeeps, bootjes, taxi’s, treinen, stadsbussen, auto’s, toeristenbusjes, paarden en de motor.
We hopen dat we jullie door het bijhouden van dit verslag een stukje mee hebben kunnen nemen in onze belevenissen. Wij kijken al met al terug op een geweldig tijd. Het was voor ons een hele bijzondere ervaring.
Ciao, ciao!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
